پارسیان

   تابلوهای راهنمای شهری به عنوان نوعی از مبلمان شهری در زیبایی شهرها نقش عمده ای دارند و به عنوان یکی از مهمترین ابزارهای مدیریت ترافیک نقش مهمی در کنترل جریان ترافیکی ایفا می کنند ، از آنجا که در طراحی و نصب تابلوها قوانین و مقررات خاصی جهت هماهنگ شدن علائم و رساندن بهتر مفاهیم به رانندگان برقرار است ، متاسفانه به این مهم در شهرهای استان توریستی و پرمسافر مازندران توجه نشده و بجز برخی تابلوهای نصب شده در شهرهای ساری و نوشهر اغلب تابلوهای راهنمای شهری در استان غیر استاندارد و غیر اصولی طراحی گشته اند . بطور خلاصه در طراحی تابلوها پارامترهایی نظیر رنگ نوشتار و رنگ پس زمینه ، اندازه و نوع فونت نوشتار ، تعداد کلمات نوشته شده در تابلوها و... نقش دارند که همه ی آنها میبایست بطورعلمی محاسبه شده و طراحی شوند و آن بدین سبب است که راننده پیام تابلوها را در کمترین زمان و بهترین نحو دریافت کند . با تاکید بر اینکه مدیران دارای صلاحیت علمی میبایست در پستهای تخصصی مرتبط با رشته تحصیلیشان بکار گرفته شوند ، در حوزه حمل و نقل و ترافیک به نظر می رسد کمی در این مورد کوتاهی شده است .

پس از نصب تابلوهای راهنمای شهری غیر استاندارد در شهرهای استان که ظاهرا کسی هم به آنها توجه خاصی نمی کند ، چند وقتی است تابلوهای یکی از شهرهای مهم استان توجه مرا به خود جلب کرده است . این تابلوها که در یکی از شهرهای دانشگاهی استان یعنی بابل نصب شده اند علاوه بر اینکه از نظر قوانین آیین نامه ای به طور کامل غیر استاندارد می باشد در ترجمه واژه های پارسی به انگلیسی هم دچار اشکال می باشد! ؛ معادل انگلیسی واژه "دانشگاه" که"UniverSity"است را "UniverCity"نوشته اند که ظاهرا مسئولین شهرداری بابل نه تنها در هنگام طراحی و نصب به این موضوع توجه نکرده اند بلکه تا به امروز هم کسی متوجه این اشکال نشده که بخواهد تابلوها را اصلاح کند! این گونه تابلوها به طور گسترده در سطح شهر بابل نصب شده اند و جاهایی که مسیر دانشگاه را راهنمایی می کند معادل انگلیسی آن univercity نوشته شده است .

این اشکال در تابلوهای راهنمای شهری ، سطح علمی عاملین نصب تابلوها را زیر سوال می برد و این سوال را در افکار عمومی ایجاد می کند که چند درصد از مسئولین شهرداری به دانشگاه راه پیدا کردند ، چرا که کسی به دانشگاه راه یافته باشد حداقل روزی یکبار هنگام ورود به دانشگاه چشمش به سردر دانشگاه می خورد که معادل انگلیسی دانشگاه را university نوشته اند!!

از آنجایی که احتمالا مسئولین مرتبط در حوزه معاونت عمرانی استانداری از غیر استاندارد بودن تابلوها باخبرند ، کمی جای تامل دارد که چرا جلوی نصب تابلوهای غیر استاندارد در استان مازندران را نمی گیرند؟!

محمد اتقائی - ۲۰/۱۰/۹۰

بازتاب در رسانه : شمال فردا - هراز نیوز - باشگاه خبری شمال ایران

انسان ها در ابتدا به این نتیجه رسیدند برای زندگی بهتر نیازمند آن هستند در جایی سکونت کنند که حدالمقدور به امکانات اولیه زندگی ، یعنی آب دسترسی داشته باشند. این امر باعث شد مجاورت رودخانه ها بهترین مکان برای سکونت آنها باشد .

پس گذر زمان به این نتیجه رسیدند که اگر به جای پراکنده زیستن ، متمرکزتر شوند ، می توانند با کمک یکدیگر زندگی بهتری برای خود و خانوادهای شان پدید آورند.

اين روند سال ها ادامه یافت و روستاها و سپس شهرها پدید آمدند و با افزایش جمعیت نیازها و به تبع آن مشکلات ناشی از شهرنشینی هم بیشتر شد .

مشکلات ناشی از دسترسی به آب آشامیدنی و دسترسی به سوخت ، بشر را به فکر اتصال آنها از طریق شبکه های انتقال آب و شبکه های انتقال سوخت ( گاز طبیعی) به منازل انداخت.

برای مستقر ساختن لوله های انتقال آب و گاز نیازمند این بود که در محل های مناسب حفاری انجام شود تا لوله ها در محل مناسب قرار گیرند . در مدت زمانی که این حفاری ها انجام می شد ، مشکلاتی برای شهروندان پدید آمد ولی مردم به فکر آنچه قرار است اتفاق بیفتد،بودند و این سختی ها و مشکلات را نادیده می گرفتند.

در سال های بعد با گسترش ارتباطات،مردم آگاه شدند عملیات حفاری برای جاگذاری خطوط تلفن هم اجرا می شود و باز مردم به آینده این حفاری اندیشیدند و تحمل کردند.

بعد مسئولان اداره برق تصمیم گرفتند که خطوط انتقال نیرو باید زیرزمینی شود،به ناچار باید دوباره حفاری اجرا شود. مردم هرچند نسبت به این موضوع به درستی توجیه نشده بودند ، ولی باز هم به کار مسئولان برق احترام گذاشتند و مشکلات ناشی از حفاری را تحمل کردند و خطوط انتقال نیرو به زیرزمین انتقال یافت.

چند سال گذشت .دوباره شهروندان باخبر شدند قرار است برای جمع آوری فاضلاب لوله کشی شود و این لوله کشی نیازمند حفاری است . هر چند صبر مردم کم کم داشت به پایان می رسید، ولی به خاطر دسترسی به این امکانات شهری باز هم مشکلات ناشی از حفاری را تحمل کردند!

این داستان به همین جا ختم نشد و سال بعد شرکت مخابرات تصمیم به عملیات کابل برگردان و نصب فیبر نوری گرفت ، بنابراین نیاز به حفاری مجدد بود!!...

به راستی باید تا کی شاهد این حفاری ها باشیم؟ مطمنئا" در سال های آتی هم به علت تخریب لوله های آب و گاز و یا جوابگو نبودن لوله ها برای این منطقه ، عملیات حفاری دوباره انجام خواهد گرفت!

گل آلود شدن معابر به هنگام بارندگی ، اخلال در تردد و رفت و آمد و آلودگی های صوتی ناشی از عملیات حفاری را می توان برخی از مشکلاتی دانست که در عملیات حفاری برای شهرندان به وجود می آید و این موضوع برای شهروندان مازنی به علت بارندگی زیاد در این منطقه بیشتر دیده می شود.

آیا بهتر نیست به جای این همه کارهای تکراری و غیرمنطقی که هزینه زیادی هم برای شرکت های مجری دارد ، یک کار اصولی و منطقی انجام گیرد تا برای همیشه از دست این حفاری ها رها شویم؟

راه حل این مشکل ، احداث "تونل مشترک خدمات شهری" می باشد، تونل مشترک خدمات شهری ، تونل وسیعی است که کلیه زیرساخت های شهری از آن عبور می کند.

قطر این تونل به حدی است که انسان به راحتی مي تواند از آن عبور کند و چنانچه مشکلاتی برای خطوط آب ، گاز ، تلفن و ... به وجود آمد ماموران با ورود به این تونل ها به تعمیر آنها مي پردازند.

از مزایای دیگر این تونل ها این است که اگر امکانات دیگری قرار است به زندگی انسانها راه پیدا کند ، از طریق این لوله ها منتقل شود و دیگر نیاز به حفاری نیست.

برای احداث این تونل یک عملیات حفاری وسیع در سطح شهر به وجود می آید ، ولی مطمئنا حداقل تا 150 تا 200 سال دیگر نیاز به حفاری مجدد نیست . شاید هزینه این حفاری وسیع کمی زیاد به نظر برسد ، ولی با کمی مطالعه می شود به این نتیجه رسید که این عملیات ارزش هر هزینه ای را دارد.

هرچند قانون احداث تونل مشترك تاسيسات در سال 1372 تصويب و ابلاغ شد كه به موجب آن تكاليفي بر عهده وزارت مسكن و شهرسازي در زمينه احداث اين تونل ها در شهرهاي جديد و وزارت كشور در زمينه احداث تونل توسط شهرداريها گذاشته شد ؛ آئين نامه اجرائي مربوط به اين موضوع نيز در سال1384 توسط وزارت كشور و سازمان مديريت و برنامه ريزي سابق تهيه شد.

قانون اصلاح قانون تونل مشترك شهري در سال 89 توسط مجلس تصويب و مرداد ماه سال 89 از سوي رئيس جمهوري ابلاغ شد كه به موجب يكي از مواد آن،تعمير و نگهداري تونل هاي شهري برعهده شهرداري است و هزينه آن بر اساس دستورالعملي كه توسط سازمان شهرداري ها و دهياري هاي كشور تهيه مي شود با تصويب هيات وزيران سالانه از دستگاههاي بهره بردار وصول مي شود.

با توجه به اینکه اجرای این مهم از هر منظری منطقی به نظر می رسد ، مردم استان منتظر اقدام انقلابی مسئولان مربوطه از جمله وزارت راه و شهرسازی ، استاندار مازندران و نمايندگان هستند تا با همکاری با شهرداری ها به خصوص شهرداری مرکز استان این مشکل زیربنایی هم رفع شود.

محمد اتقائی ۹/۷/۱۳۹۰

بازتاب در رسانه : مازندنومه - شمال پرس - باشگاه خبری شمال ایران

     مطمئنا اکثر شهروندان ساروی تجربه تردد ساعات اولیه صبح یا ابتدای ظهر در میدان امام را دارند ، تجربه ی تلخ ترافیک سنگین میدان امام با توجه به عرض وسیعش دیگر برای شهروندان پدیده ای عادی تلقی می شود. تردد انواع ماشین های سنگین ، کامیونها ، اتوبوسها و ... از محدوده شهری (بلوار پاسداران ، میدان امام ، بلوار دانشگاه) هم دیگر برای شهروندان طبیعی و عادی است . عرض کم بلوار دانشگاه که با وجود تردد ماشین های سنگین ، ترافیک نیمه سنگینی را تقریبا در تمام ساعات در پی دارد . حال تصور شود اگر تصادفی هر چند ساده ، خدای ناکرده اتفاق بیافتد ، چه اتفاقی پیش می آید؟!!مسئولین اگر حالشان بحال شهروندان ساروی نمی سوزد ، چرا برای مسافرانی که از ساری تردد می کنند چاره ای نمی اندیشند؟ چرا آنها هم باید مثل سارویها درد ترافیک را بچشند و وقتی به ساری ، (مرکز استان مازندران!) می رسند باید حدود یکی دو ساعت در ترافیک ساری باشند تا بالاخره از ساری خارج شوند؟چه بسا آنها وقتی بی امکاناتی دیگر شهرهای مازندران را مشاهده کردند ؛ تصور داشتند وقتی به مرکز مازندران ، یعنی شهر تاریخی ساری می روند ، حتما مانند دیگر مراکز استانها ، امکانات بیشتری خواهند دید!حتما با خودشان اینگونه تصور می کردند : "شهرهای دیگر مازندران که هیچی ندارد ، پس حداقل برویم مرکز استان ، حتما امکانات رفاهی ، فرهنگی ، تفریحی و گردشگری بیشتری دارد...حتما در مرکز استان ، چند تا سینما ، موزه ، باغ وحش ، تله کابین ، فرهنگسرا ، باغ پرندگان و... وجود دارد!!!!!!"ولی مسافران و هموطنانی که با ذوق و شوق وارد ساری می شوند ، ابتدا وارد بلوار پاسداران می شوند ، سرعت خود را کم می کنند ، ترافیک نیمه روان می شود ، پس از چند دقیقه به اولین میدان ورودی ساری نزدیک می شوند ، ترافیک سنگین تر می شود ، اگر خدای ناکرده هنگام ظهر به ساری رسیده باشند ، بدون اغراق حداقل یک ربع تا بیست دقیقه را فقط باید دور میدان بمانند ، برخی از مسافرانی که احیانا سالهای قبل از ساری عبور می کردند متوجه تغییر اساسی در میدان می شوند ، آنها متوجه می شوند سالهای قبل یه چیزهایی (شبیه اسب!) در این میدان بود که این میدان را زیبا می کرد که امسال نیست ؛ همه تلاش می کنند میدانهای ورودی شهر را زیبا کنند ، ولی ساری..... بگذریم!...یعنی احداث کمربندی از سه راه جویبار تا گارد جنگل در الویت چندم پروژه های عمرانی استان قرار دارد؟ مسئولین استانی و کشوری احیانا توقع ندارند که شهرداری ، از بودجه ای که از شهروندان ساروی اخذ کرده ، بیاید این کمربندی را که در بخشی از مسیر بین المللی شماره 22 قرار دارد را احداث کند؟ باید یادآور شد ساخت این محور جز وظایف و اختیارات شهرداری ساری نیست . اگر شهرداری ساری پل میدان ولیعصر (عج) را در کمتر از یکسال به بهره برداری رساند ، وظیفه شهرداری نبود .

پل میدان ولیعصر هم به علت قرار داشتن در مسیر شماره 22 (این جاده ترکمنستان را از طریق مشهد به بنادر دریای خزر متصل می‌کند. بیشتر بخش‌های این جاده به‌صورت بزرگراه است اما بخشی از آن هم از ساری عبور می‌کند) ، دلیلی نداشت شهرداری هزینه کند ، ولی بعلت کم لطفی های مسئولین مربوطه ، شهرداری با توجه به گسترش محدوده شهری و بخاطر جلوگیری از بوجود آمدن یک معضل ترافیکی که پیش بینی می شد ، نمی توانست منتظر اقدام مسئولین راه و ترابری و ... باشد ، پس خود باز به یاری شهروندان شتافت . پس از شروع ساخت پل ولیعصر ، حداقل دوباره انتظار می رفت مقامات استانی ، حداقل به یاری شهرداری در احداث پل بپردازند ولی متاسفانه اقدام مناسب و در خور توجه صورت نگرفت!مطمئنا نبود اولویت مناسب در اجرای پروژه های عمرانی استان و عدم برنامه ریزی مناسب موجب چنین پدیده هایی می شود . کمی جای تامل دارد که برخی مسئولین استانی در اظهارات خود دریا و جنگل را به عنوان نقاط گردشگری استان معرفی می کنند و اظهار خرسندی می کنند که مسافرین به خاطر وجود دریا و جنگل به استان سفر می کنند.دریا و جنگل که طبیعت خدادادی است ؛ ما چه کاری برای جذب گردشگر کرده ایم؟ در چند شهر استان مجتمع تفریحی و توریستی داریم؟ در چند شهر استان مرکز خرید مناسب داریم؟ در چند شهر استان کمربندی مناسب داریم؟اگر از این جنگل و دریا هم بخوبی بهره برداری کنیم ، جای بسی امیدواری است . در چند جای سواحل استان ما اسکله های تفریحی و مجتمع های توریستی مناسب داریم؟آیا واقعا مشکلات استان با طرح موضوعات غیر عالمانه ، نظیر تقسیم استان مازندران به دو استان ، تغییر مرکز استان و ... حل می شود؟مشکلات مازندران را می توان در زیرساختها جستجو کرد وقتی زیرساختهای استان در اولویت مسئولین استان قرار گرفت ، می توان توسعه استان مازندران را شاهد بود.

محمد اتقائی ۲/۵/۱۳۹۰

بازتاب در رسانه : دریانیوز - طراوت نیوز - روزنامه فجر خزر شنبه ۸ مرداد ۹۰ - باشگاه خبری شمال ایران

مدتهاست که نظرم به یک اشکال خطرناک ترافیکی افتاده است که هر روز که می گذشت امید آن را داشتم تا شاید مسئولانی که از این مسیر پرتردد عبور می کنند به این موضوع دقت کنند تا قبل از آنکه یک فاجعه از این موضوع نسبتا ساده بوجود بیاید ، آن را رفع کنند .

ولی متاسفانه امروز که چند ماه از ایجاد چنین خطایی می گذرد هنوز هیچ کاری جهت بر طرف کردن این مشکل و اشکالات نظیر آن اقدام نشده است .

موضوع خط کشی اتوبان پرتردد "ساری – قائمشهر" می باشد . این محور که یکی از مهمترین محورهای مواصلاتی کشور است بخشی از مسیر بین المللی "شماره 22" قرار دارد.

در این محور پس از اصلاحات هندسی متعدد جهت احداث دور برگردان متاسفانه در یک جا که من دقت کردم عملیات خط کشی آن رانندگان را دچار اشتباه می کند . در ورودی شهر قائمشهر در جایی که شهرداری قائمشهر اقدام به احداث دور برگردان در ورودی شهر کرده متاسفانه خط کشی قبلی را پاک نکرده و امتداد خط به داخل بلوار می رسد ! یعنی اگر راننده ای که به جاده آشنا نباشد و بخواهد متناسب با خط کشی خیابان مسیر را طی کند مستقیم به بلوار برخورد می کند .

از مسئولین محترم بار دیگر تقاضا میکنم تا قبل از اینکه یک حادثه ای اتفاق بیفتد ، اقدام به رفع این مشکل که راه حل ساده ای هم دارد ، کنند .

محمد اتقائی  ۲۶/۸/۱۳۸۹

بازتاب در رسانه : مازندنومه - دریا نیوز - روزنامه فجر خزر دوشنبه ۲۲ آذر ۸۹